Mijn favoriete president De Lincoln. Onderaan is de plaats waar Booth een kogel door zijn hoofd heeft gejaagd. Kwestie van jullie ook een beetje Quiz-weetjes bij te brengen.
dinsdag 24 maart 2009
Dat was echt schitterend ! Hier staat het standbeeld van Jefferson ( 3e pres v d US) en toen ik daar aankwam was een schoolorkest het nationaal vlokslied aan het spelen. Ongelofelijk.
Jeroen, wat zit jij je te vaccineren voor Benin??? In gans Mexico en Guatemala zit het vol van u soort. Tot binnenkort dus.
Uitzicht van mijn hotelkamer in Huehuetenango. De toepkapel " een heeft er niet aan".
Zoek Waldo !
En hier een overduidelijke foto van mijnen goeden vriend Obama. En JA het was Obama. Ook al leek hij heel sterk op die tuinman die ik 5 minuten later zag.
Waldo gevonden ?
Het bewijs dat ik op de top van de immense piramide heb gestaan.
Ook het Washington monument was niet groter dan een paar vingers.
jaja, 3 berichten in 1 week is veel te veel
Miljaaaaaar krijg hier juist bericht van mijn blogvolgster no 1 nl. Cathy ( je zal dit wel moeten uitvechten met Els) dat ik te vlug uit Mexico ben weggegaan. Onze Filip en Mathille kwamen mij bezoeken. Djue Djue
Maar mijn reis gaat door. Bus- wachten- bus - wachten - bus ... stappen ... gratis vervoer naar stad en hup ik ben in Huehuetenango nog zo een 7 uren van mijn eindbestemming en dit na 24 uur op bus te zitten. Ik heb het niet gehaald (snik snik). Maar morgenvroeg om 3 uren vertrekt mijn bus en zal ik ter plaatse zijn.
Baai
Toenga
PS: Familieleden moeten echt niet ongerust zijn want op mijn laatste bus zat het vol gringo s die ergens in een vrijwillig project gingen werken.
Maar mijn reis gaat door. Bus- wachten- bus - wachten - bus ... stappen ... gratis vervoer naar stad en hup ik ben in Huehuetenango nog zo een 7 uren van mijn eindbestemming en dit na 24 uur op bus te zitten. Ik heb het niet gehaald (snik snik). Maar morgenvroeg om 3 uren vertrekt mijn bus en zal ik ter plaatse zijn.
Baai
Toenga
PS: Familieleden moeten echt niet ongerust zijn want op mijn laatste bus zat het vol gringo s die ergens in een vrijwillig project gingen werken.
maandag 23 maart 2009
Washington en Mexico
Jieps,
Ben hier juist in een busstation van Mexico City toegekomen om naar Guatemala te vertrekken. Natuuuuurlijk is er 8 uren vertraging, wat had je gedacht. Heb dus wel tijd om de blog aan te vullen. Helaas kan ik er nog geen foto s op kwijt. Mijn computer weigert verbinding met internet te maken en de internetspots hebben geen usb ingang. Wachten geblazen, t zijn nochtans moooooie hoor ;-)
Washington was echt de moeite, maar te veel om te bezoeken. In het witte huis ben ik niet geraakt aangezien je 6 maanden op voorhand moet reserveren. Dwz dat ik er nooit zal binnen geraken want ik ... 6 maanden op voorhand iets plannen ... Hahahahahahaa.
Verder moet het gezegd zijn,den amerikaander doet echt moeite om in de gratie van den europeaan te komen. ENORM vriendelijk. En ze hebben bijna altijd familie in Duitsland, dat schept een band. Wel rare jongens hoor... de reclame op de radio... verschrikkelijk. Het is 100 maal zo erg als onze duofriteuse ( pas op ma het gaat over friteusen) van Jo met de Banjo.
Verdere info komt met de foto s anders wordt het hier zo een saaie boterham.
Alles verliep vlot in Amerika tot ik naar Mexico wou. In Belgie geen overgewicht ( mijn rugzak wel te verstaan!!!!!!!!!!!!!! ) en in Dulles airport plotseling 2,5 kilo teveel ????? Mocht ik daar in het midden van alles mijn vuile onderbroeken herverdelen :-). Vervolgens was mijn visum niet in orde. Ik was niet naar de ambassade van Mexico geweest in Belgie?????? Na veel vijven en zessen kwam het dan toch in orde. En klap op de vuurpijl mocht ik mij bijna helemaal omkleden bij de douane.
Vliegen boven Mexico City by night is echt ongelofelijk. Aangekomen word ik opgewacht door een vriendelijk madamke: Señor De Bos ? Si zeg ik. En verder was het met handen en voeten babbelen want mijn sponsh ( Jeverbeks voor Spaans) is nog niet echt wat het zou moeten zijn. Lang leve mijn klein taalgidsje ! Lig hier soms zelf strijk door al mijn klunzigheid.
Heb wel nog altijd wat last van de jetlag. Lig s morgens om 6 uur al te "koekeloeren" en s avonds om 8 uur moet ik lucifers tussen mijn oogleden porren. Gisteren ben ik dan als een echte toerist Teotihuacan ( geboorteplaats van de Goden) gaan bezoeken. Overblijfsel van de klassieke beschaving (ouder dan die van de Maya s en Azteken). Hier heb ik al een eerste bronzering (lees: rood als el tomate) opgedaan. ( Ja ik moest die zonnecreme uit de badkamer meegenomen hebben )
Alle ga hier mijn verslag afsluiten en nog 7 uren wachten... morgenvroeg ben ik aan de grens van Guatemala (Cometan) en s avonds hopelijk in het project in pojom.
Adios
De Bos Toenga ( Nee ik leer het niet, Els)
Ben hier juist in een busstation van Mexico City toegekomen om naar Guatemala te vertrekken. Natuuuuurlijk is er 8 uren vertraging, wat had je gedacht. Heb dus wel tijd om de blog aan te vullen. Helaas kan ik er nog geen foto s op kwijt. Mijn computer weigert verbinding met internet te maken en de internetspots hebben geen usb ingang. Wachten geblazen, t zijn nochtans moooooie hoor ;-)
Washington was echt de moeite, maar te veel om te bezoeken. In het witte huis ben ik niet geraakt aangezien je 6 maanden op voorhand moet reserveren. Dwz dat ik er nooit zal binnen geraken want ik ... 6 maanden op voorhand iets plannen ... Hahahahahahaa.
Verder moet het gezegd zijn,den amerikaander doet echt moeite om in de gratie van den europeaan te komen. ENORM vriendelijk. En ze hebben bijna altijd familie in Duitsland, dat schept een band. Wel rare jongens hoor... de reclame op de radio... verschrikkelijk. Het is 100 maal zo erg als onze duofriteuse ( pas op ma het gaat over friteusen) van Jo met de Banjo.
Verdere info komt met de foto s anders wordt het hier zo een saaie boterham.
Alles verliep vlot in Amerika tot ik naar Mexico wou. In Belgie geen overgewicht ( mijn rugzak wel te verstaan!!!!!!!!!!!!!! ) en in Dulles airport plotseling 2,5 kilo teveel ????? Mocht ik daar in het midden van alles mijn vuile onderbroeken herverdelen :-). Vervolgens was mijn visum niet in orde. Ik was niet naar de ambassade van Mexico geweest in Belgie?????? Na veel vijven en zessen kwam het dan toch in orde. En klap op de vuurpijl mocht ik mij bijna helemaal omkleden bij de douane.
Vliegen boven Mexico City by night is echt ongelofelijk. Aangekomen word ik opgewacht door een vriendelijk madamke: Señor De Bos ? Si zeg ik. En verder was het met handen en voeten babbelen want mijn sponsh ( Jeverbeks voor Spaans) is nog niet echt wat het zou moeten zijn. Lang leve mijn klein taalgidsje ! Lig hier soms zelf strijk door al mijn klunzigheid.
Heb wel nog altijd wat last van de jetlag. Lig s morgens om 6 uur al te "koekeloeren" en s avonds om 8 uur moet ik lucifers tussen mijn oogleden porren. Gisteren ben ik dan als een echte toerist Teotihuacan ( geboorteplaats van de Goden) gaan bezoeken. Overblijfsel van de klassieke beschaving (ouder dan die van de Maya s en Azteken). Hier heb ik al een eerste bronzering (lees: rood als el tomate) opgedaan. ( Ja ik moest die zonnecreme uit de badkamer meegenomen hebben )
Alle ga hier mijn verslag afsluiten en nog 7 uren wachten... morgenvroeg ben ik aan de grens van Guatemala (Cometan) en s avonds hopelijk in het project in pojom.
Adios
De Bos Toenga ( Nee ik leer het niet, Els)
donderdag 19 maart 2009
helloow,
Ik ben er geraakt zonder problemen. Enkel aan de douane van Amerika is het wel wat moeilijker maar gelukkig kwam ik uit Belgie en niet uit Mexico... dat belooft. Mijn youth-hostel is vlak bij het witte huis en heb onze goede vriend OBAMA al gezien. Allee iedereen was aan het schreeuwen, fototoestellen werden bovengehaald en klik klik klik... Als echte meeloper heb ik vollen tuub meegedaan met schitterend resultaat ??zwarte vlek?? Fotootjes volgen.
s Avonds wou ik op zijn amerikaans gaan eten en ik plantte me op een terras. Mijn marginale look moet (nochtans heeeeel deftig) ze een beetje afgeschrikt hebben. Toch eiste ik ( wat in mijn gat gebeten) om te eten. Uiteindelijk kwam de kat ( poepoes voor de kenners) op de koord. Ik zat in het wereldbekende restaurant van Greet De Keyser haar sjoessjoe. HET belgische restaurant van Washington en ik heb dus friet met biefstuk en Affligem blond moeten bestellen.... Daar gaat mijn internationale ingesteldheid ;-)
Ik ben er geraakt zonder problemen. Enkel aan de douane van Amerika is het wel wat moeilijker maar gelukkig kwam ik uit Belgie en niet uit Mexico... dat belooft. Mijn youth-hostel is vlak bij het witte huis en heb onze goede vriend OBAMA al gezien. Allee iedereen was aan het schreeuwen, fototoestellen werden bovengehaald en klik klik klik... Als echte meeloper heb ik vollen tuub meegedaan met schitterend resultaat ??zwarte vlek?? Fotootjes volgen.
s Avonds wou ik op zijn amerikaans gaan eten en ik plantte me op een terras. Mijn marginale look moet (nochtans heeeeel deftig) ze een beetje afgeschrikt hebben. Toch eiste ik ( wat in mijn gat gebeten) om te eten. Uiteindelijk kwam de kat ( poepoes voor de kenners) op de koord. Ik zat in het wereldbekende restaurant van Greet De Keyser haar sjoessjoe. HET belgische restaurant van Washington en ik heb dus friet met biefstuk en Affligem blond moeten bestellen.... Daar gaat mijn internationale ingesteldheid ;-)
Abonneren op:
Posts (Atom)